Ένας νεαρός αστυνομικός απαντάει έξω από τα δόντια στον Γιώργο (το παιδί που μας είχε γράψει για την περιπέτειά του στη ΓΑΔΑ - βλ. Dear Schooligans..., τεύχος #8), αλλά και σε μας για τρία άρθρα από τη στήλη «ΞΕΣΤΡΑΒΩΣΟΥ».

ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΜΠΑΤΣΟ

- Τι νομίζετε κύριοι schooligans; Ότι όλοι οι μπάτσοι γουστάρουμε να δέρνουμε; E; Και εσείς είστε τα αγγελούδια, ε;

 

- Θα σου πούμε τι πιστεύουμε. Μπορείς όμως πρώτα να μη λες συνέχεια «ε»;

 

 

 

 

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ
Η σχέση αστυνομίας και πολιτών, σύμφωνα με τη διαφηιμστική αφίσα της ΕΛ.ΑΣ.

TO ΓPAMMA TOY AΣTYNOMIKOY

 

«Mr Γιώργο που έγραψες για ένα γεγονός στο τεύχος 8... Είμαι απόφοιτος της Σχολής Αστυφυλάκων και θα ήθελα να επισημάνω κάποια λάθη σε σένα, αλλά και γενικά στο περιοδικό... Φίλε Γιώργο, μπήκες ποτέ στη θέση του μπάτσου; E; Η μπατσίνα που αναφέρεις, έπρεπε να τα βγάλει πέρα με 200 άτομα. Τι ήθελες να κάνει; Να σου πει: «Φίλε μου χαλάρωσε, να σε τρατάρουμε κάτι;;». Τα κοριτσάκια 14-15 ετών που είδες στη ΓAΔA θα είχαν διαπράξει κάποιο αδίκημα για να είναι εκεί. Δεν ξέρω ποιο. Tο ξέρεις μήπως εσύ; Επίσης, φίλε Γιώργο, οι κύριοι schooligans στην κάνανε σούπερ την ιστορία! Ξέρεις πώς; Έβαλαν τη φωτογραφία κάποιου δαρμένου φοιτητή για να πείσουν... Και το συμπέρασμα που βγαίνει ξέρεις ποιο είναι; Πω πω, οι μπάτσοι πούστηδες! Αρχίδια ασφαλίτες! Γαμιέται η μάνα τους... Και την Κυριακή όσοι ανοίξουν την εφημερίδα θα έχουν αυτήν την εντύπωση... Τι νομίζετε κύριοι schooligans; Ότι είμαστε όλοι οι μπάτσοι αρχίδια; Δικτάτορες; Γουστάρουμε να δέρνουμε, ε; Και εσείς είστε τα αγγελούδια, ε; Τα καλά παιδιά;

Και τώρα τα λάθη του περιοδικού σας στη στήλη "ΞΕΣΤΡΑΒΩΣΟΥ”.

1) ΠΑΡΕΛΑΣΗ (σημείωση Schooligans: γράφαμε ότι ο νόμος είναι αντιφατικός. Από τη μία ένα σχολείο είναι υποχρεωμένο να στείλει αντιπροσωπεία μαθητών στην παρέλαση, αλλά από την άλλη οι μαθητές έχουν δικαίωμα να αρνηθούν).

-Ρε φιλαράκια, έχετε δει εσείς αντιπροσωπεία παρέλασης με πέντε και έξι άτομα; Άμα αρχίσει να λέει το κάθε καθυστερημένο: “Α, όχι εγώ δεν πάω, ας πάει ο άλλος!”, “A, ούτε εγώ πάω, ας πάει ο άλλος”, τότε ποιος θα πάει;

2) ΚΑΘHΓHΤΕΣ-ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ ΣΤΙΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ (σημείωση Schooligans: είχαμε βάλει ένα χιουμοριστικό σκίτσο, το οποίο έδειχνε τέσσερις καθηγητές οπλισμένους παρέα μ" έναν αστυνομικό, έτοιμους να εισβάλουν μέσα σε δωμάτιο παιδιών σε πενταήμερη).

-Καταρχάς το σκιτσάκι ωραίο, αλλά ο μπάτσος πού κολλάει; Προπαγανδίζετε τους μαθητές, ε; Ο μπάτσος ο κακός που είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να δείρει, ε; Ξέρετε τι πετυχαίνετε; Nα δημιουργείτε μια εικόνα κακιά για την ελληνική αστυνομία. Ότι άμα σε δει ο μπάτσος στο δρόμο την πούτσισες, είσαι χαμένος, κλάψε με μάνα... Όταν οι καθηγητές στο σχολείο βλέπουν καθημερινά σημεία και τέρατα από μια ομάδα δέκα ατόμων και ύστερα τα συγκεκριμένα παιδιά απαιτούν να τα πάνε πενταήμερη, τι συμπεριφορά περιμένετε να δείξουν; Εσείς τι θα κάνατε; Ακριβώς το ίδιο! Σας το λέω εγώ».

3) ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ (σημείωση Schooligans: Γράφαμε ότι, σύμφωνα με τον νόμο, ένα παιδί έχει δικαίωμα να απαλλαγεί από το μάθημα των Θρησκευτικών με μια υπεύθυνη δήλωση των γονιών του).

-Για ακόμη μια φορά είστε λάθος! Νομίζετε ότι οι άλλοι είναι χαζοί και εσείς οι έξυπνοι, ε; Ρε παιδιά, άμα πηγαίναμε όλοι Λύκειο, 100 παιδιά αγόρια-κορίτσια, και μας δήλωναν οι γονείς μας όχι χριστιανούς ορθόδοξους, αλλά κάτι άλλο, τότε πώς θα γινόταν μάθημα Θρησκευτικών; Τι το έχετε δει το σχολείο; Εκδρομούλα; Όποιος πάει να σας πει το σωστό, που δε σας αρέσει, «Eπ μαλάκα, πού πας; Έχω δικαιώματα!!! Θα μου τη βγεις πούστη μπάτσε και καθηγητή; Θα σε γαμήσω ανάποδα...». Ηρεμία παλικάρια, γιατί εκεί έξω σας περιμένουν άλλοι κι άλλοι “μπάτσοι” που θα σας βγάλουν την πίστη και εκεί δεν έχει schooligans και δικαιώματα».

H AΠANTHΣH TΩN SCHOOLIGANS

 

α) O Γιώργος στο γράμμα του κατηγορούσε την «μπατσίνα» επειδή έκανε στους συλληφθέντες προσωπικές ερωτήσεις («Στο Θεό πιστεύετε; Σε ποιον Θεό;») χωρίς να έχει κανένα δικαίωμα. Δεν την κατηγόρησε επειδή δεν του σέρβιρε φρέντο γλυκό με γάλα.

β) O Γιώργος δεν ανέφερε πουθενά ότι τα κοριτσάκια είχαν συλληφθεί παράνομα. Αυτό που ανέφερε είναι ότι οι αστυνομικοί τα βάλανε στο ίδιο κελί μαζί με έναν κατηγορούμενο για μαστροπεία («δίπλα στις κοπέλες ήταν ένας τύπος με χειροπέδες που απ’ ό,τι ακουσα μετά ήταν μαφιόζος της νύχτας μπλεγμένος με ναρκωτικά και πουτάνες... Πώς βάζεις, ρε μαλάκα μπάτσε, 15 χρονών κοριτσάκι δίπλα σε μαστροπό;!»). O νόμος, όπως εσύ καλύτερα γνωρίζεις, ορίζει σαφώς ότι «σε περίπτωση σύλληψης οι ανήλικοι πρέπει να κρατούνται χωριστά από τους ενήλικες».

γ) H φωτογραφία του δαρμένου φοιτητή που δημοσιεύσαμε ήταν αληθινή, τραβηγμένη σε φοιτητική πορεία πέντε μήνες πριν, τον Ιούνιο του 2006, όπου είχε πέσει το ξύλο της αρκούδας. Tο ίδιο ξύλο έφαγε, σύμφωνα με τον Γιώργο, και μια κοπελίτσα που βρέθηκε στην πορεία του Νοεμβρίου. Mόνο που εκεί δεν υπήρχε φωτογράφος.

δ) Όχι, δε θεωρούμε όλους τους μπάτσους «αρχίδια που γουστάρουν να δέρνουν». Χρειάζεται να το πούμε αυτό; Έχουμε γνωρίσει και ευγενικούς αστυνομικούς –κάποιοι ήταν παλιοί συμμαθητές μας που μπήκαν στις Αστυνομικές Σχολές από το φόβο της ανεργίας ή από σπόντα. Το βλέμμα τους, βέβαια, εκεί μέσα αγρίεψε –το βλέπουμε, μας το λένε και οι ίδιοι. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς γίνεται στην εκπαίδευσή σας (Και κάποια στιγμή θέλουμε να το ψάξουμε. Αν θέλεις εσύ ή οποιοσδήποτε απόφοιτος να μιλήσει ανοιχτά γι’ αυτό, ας επικοινωνήσει). Το θέμα είναι ότι βγαίνοντας ένας αστυνομικός στον δρόμο έχει εξουσία. Σίγουρα λιγότερη από έναν μεγαλοδικηγόρο, έναν καναλάρχη, ένα λαμόγιο-πολιτικό, αλλά από την άλλη, πιο άμεση, πιο «χειροπιαστή». Μπορεί να σε σπρώξει, να σε ψάξει, να σε βρίσει, να σε κλοτσήσει και εσύ, αν δε θες να πάθεις χειρότερα, πρέπει να το βουλώσεις. Ακόμα και όταν υπάρχουν μάρτυρες ή βίντεο (όπως με τον φοιτητή στη Θεσσαλονίκη που «χτύπησε στη ζαρντινιέρα») θα βρεις το δίκιο σου πολύ αργότερα. Στο μεταξύ, το ξύλο και τον εξευτελισμό τον έχεις φάει.

Ο Γιώργος που έγραψε το γράμμα δεν είχε βίντεο, αλλά τον πιστεύουμε. Τυχαίνει να είναι φίλος και συνεργάτης του περιοδικού και δε λέει μαλακίες. Όπως πιστεύουμε και την καλή προαίρεση τη δική σου. Αυτό που αμφισβητούμε είναι η εκπαίδευσή σου, η νοοτροπία που κουβαλάς μαζί με το κλομπ όταν βγαίνεις στους δρόμους. Στο γράμμα σου σού ξεφεύγουν λέξεις επικίνδυνες. Λες «καθυστερημένο» το παιδί που θα αρνηθεί να πάει στη μαθητική παρέλαση. Γιατί να πάει; Δικαίωμά του είναι! Και αν δε θέλει κανένας, να μην πάει κανένας!

Ρωτάς πώς θα γινόταν το μάθημα Θρησκευτικών αν μας δήλωναν οι γονείς μας «όχι χριστιανούς ορθόδοξους, αλλά κάτι άλλο». Εδώ είμαστε! Τι το κακό έχει το «κάτι άλλο»; Και τι θα εμπόδιζε αυτό το «κάτι άλλο» το μάθημα των Θρησκευτικών; Σας μαθαίνουν στη σχολή να σέβεστε το «κάτι άλλο»; Τους μουσουλμάνους, τους μετανάστες, τους αναρχικούς, τους ομοφυλόφιλους, τους μαλλιάδες, τους γκραφιτάδες, τις πόρνες, τους χρήστες; Ή τους βάζετε στο ίδιο σακί (και στο ίδιο κελί) με τους μαστροπούς, τους νονούς και τους χούλιγκαν;

Ξέρουμε ότι το έργο σου είναι δύσκολο. Έχουμε σκεφτεί τι θα κάναμε εμείς στη θέση σου και δε βρίσκουμε πάντα εύκολα την απάντηση. Αυτό που μας τρομάζει είναι η σιγουριά σου. Αυτά τα συνεχή «Ε;» «Ε;» «Ε;» που υπάρχουν στο γράμμα σου στο τέλος κάθε φράσης . Ίδια με τα «Ε;» που άκουγε ο Γιώργος από συναδέλφους σου στη ΓΑΔΑ: «Τι κατέβηκες στην πορεία, ρε βλάκα; Δεν έχεις καταλάβει ότι το Πολυτεχνείο είναι ξεπερασμένο. Ε;».